Santiago

Foto’s Santiago

De tijd vliegt. Daniel is alweer zes weken oud en wij krijgen zowaar wat tijd en energie om andere dingen te doen dan Daniel of onszelf voeden en verzorgen. Tijd dus voor een tripje naar Santiago om Daniels Nederlandse paspoort aan te vragen bij de ambassade.

Het is even wikken en wegen maar we verkiezen het avontuur van vliegen met een baby boven tien uur in de bus. Zo kunnen we meteen oefenen voor de reis naar Nederland komende zomer. En eerlijk is eerlijk, vliegen met een lief hummeltje in je armen heeft zeker voordelen. Schaamteloos lopen we langs alle rijen en we zijn verzekerd van de aandacht van de stewardessen. Daniel zelf lijkt het allemaal wel best te vinden en slaapt gelukkig lekker verder.

Voor vertrek zijn we in Valdivia van meerdere kanten gewaarschuwd voor Santiago. Het zou er groot, druk en vooral heel gevaarlijk zijn. Ons eerste wandelingetje geeft ons echter al een heel ander beeld. Santiago is een heel erg mooie stad met prachtige oude gebouwen geflankeerd door moderne wolkenkrabbers. De straten zijn ruim opgezet met veel groen en gezellige barretjes en alles doet ontzettend vriendelijk aan. We hebben meteen een heerlijk vakantie gevoel.

Ons appartementje midden in het centrum versterkt dat gevoel nog eens. Het bed is zo groot dat Daniel bijna kwijtraakt, douchen is geen expeditie meer en we kunnen ineens rechtop lopen met Daniel op onze arm. Als we ’s nachts zijn luier verschonen met onze blote voeten op het hoogpolige tapijt voelen we ons de koning te rijk.

De eerste dagen moeten we een aantal dingen regelen voor Daniels paspoort. We hebben onder andere pasfoto’s nodig. Iets dat nog niet zo makkelijk schijnt te zijn, horen we van andere stellen met baby’s. Zorg maar eens dat een vijf weken oud mannetje precies bij de fotograaf wakker is en probeer dan maar eens zijn hoofd rechtop te houden zonder dat je eigen handen zichtbaar zijn terwijl hij zijn ogen open heeft!

De ambassade heeft ons echter een fotograaf aangeraden die de strenge eisen voor Nederlandse paspoortfoto’s kent, en de man weet van wanten. Nadat we zelf wat hebben aangemodderd met Daniel op schoot, biedt hij aan het even te proberen. In één vloeiende beweging grijpt hij Daniel in zijn lurven en houdt hem voor het witte scherm terwijl zijn assistente afdrukt. Van verbazing schieten Daniels ogen open en een perfecte pasfoto is het resultaat. Lang leve professionals.

Nadat  we alle formaliteiten bij de ambassade hebben afgerond, kunnen we ook nog even voor toerist spelen. We bezoeken de twee stadsheuvels en lopen een blokje om. Het is niet veel, maar we snuiven de sfeer op en hebben het gevoel dat we er even helemaal uit zijn.

Als we in de taxi terug naar het vliegveld zitten, blijkt dat we net op tijd weer vertrekken. We zien drommen studenten verzamelen voor één van de grootste demonstraties van de afgelopen twintig jaar. De volgende dag lezen we nota bene in de Nederlandse kranten hoe erg Santiago ontregeld raakte, net toen wij het vliegtuig weer instapten. Gauw weer terug naar het veilige Valdivia!