Geland

Foto’s Geland

We zijn weer in Nederland! De eerste fase van ons project ‘van Pinta naar Dilijan’ is geslaagd. Wat een ongelofelijke klus!

Een week voordat we naar Nederland vliegen, leggen we de boot in Pedder Bay. Hier is een klein jachthaventje waar de Pinta de komende twee jaar zal liggen. Aan deze baai ligt ook het Pearson College, waar onze inmiddels goede vrienden Nazim en zijn vrouw Karena wonen. Zij helpen ons enorm met de laatste loodjes van onze logistieke uitdaging.

De laatste dagen voor vertrek slapen we bij Nazim en Karena en we gebruiken hun logeerkamer als opslagplaats voor alle spullen die we naar Nederland mee willen nemen. De boot gaat helemaal binnenstebuiten. Alle vakjes gaan open en worden uitgezocht. Ondertussen doen we ook allerlei laatste klussen om het schip in zo goed mogelijke staat achter te laten. Het is heel erg fijn dat we ergens anders kunnen slapen en eten, want de boot is in een mum van tijd geheel onleefbaar.

Het is een heerlijk gevoel om kilo’s spullen van boord te slepen. We verkopen een reserve anker, jerrycans en overlevingspakken op de plaatselijke marktplaats, er gaat eten naar het buurthuis en een enorme zak kleren naar de tweedehandswinkel. De waterlijn, die we al lange tijd niet meer gezien hebben, komt weer een stuk boven water!

We mogen alle vier een tas van 23 kilo meenemen in het vliegtuig. Dat is een hele hoop, maar al snel zien we aan de groeiende berg spullen dat het niet gaat passen. We boeken een tas extra bagage bij de luchtvaartmaatschappij en gaan verder met uitzoeken en inpakken. De volgende ochtend boeken we een tweede tas extra en nog die avond zien we dat het nog steeds niet gaat lukken. Pas als we de zevende tas met handen en voeten dicht geworsteld hebben, slaken we een zucht van verlichting. Het past!

Uiteindelijk hebben we een kleine 170 kilo bagage in zeven tassen, vier stuks handbagage en een buggy. Ons hele hebben en houwen. En alles komt keurig mee. De intercity-achtige busmaatschappij die ons via de ferry naar het vliegveld brengt, vindt alles prima en na even met twee karretjes gesleept te hebben, raken we alles netjes kwijt bij de incheckbalie.

De vlucht zelf gaat soepel. Onze mannetjes gedragen zich voorbeeldig, al slapen we geen van allen veel. Eenmaal in Nederland hebben we, behalve een flink slaaptekort door de laatste drukke week en de vlucht, ook een enorme jetlag. Wij kunnen daar nog tegen vechten, maar Daniel en Matias zitten midden in de nacht vrolijk op bed en hebben zin om te spelen… Tot zover lekker bijslapen!

Elke nacht gaat echter een beetje beter, en met de lieve hulp van Marianne’s ouders, waar we logeren, kunnen we ontspannen en middagdutjes doen. We zijn een ruime week verder en inmiddels zijn we ook echt ‘geland’.

Zijn we nu thuis, hier in Nederland? Nee, zo voelt het niet. De boot was thuis, en die laten we achter. Het voelt meer als een tussenstation. Van de boot en ons reis-leven, even langs deze vertrouwde basis, en dan door naar ons nieuwe avontuur in Armenië. We laten een waardevol deel van ons leven achter in Canada. Tegelijk kijken we met veel plezier uit naar onze tijd in Dilijan. Maar eerst een zomer met onze vrienden en familie doorbrengen!

Advertentie