Euforisch en opgelucht

Foto’s Euforisch en opgelucht

Wauw, we zijn in Alaska! De laatste overtocht voor lange tijd zit er op. We zijn in Sitka, een doel waar we lang naar toe hebben geleefd. Alaska, het land van de zalmen, de adelaars en natuurlijk de beren. We vinden het heel stoer klinken en we zijn best een beetje trots op onszelf.

De etappe van Hawaii naar Sitka was de langste die we ooit gemaakt hebben, 2465 mijl. Maar het was een hele fijne tocht. We hadden lekker weer, schoten aardig op en vermaakten ons aan boord prima. Daniel, die op Hawaii los was gaan lopen, is dat, ondanks het geslinger aan boord, gewoon blijven doen.

We hadden uiteraard een heel verhaal kunnen schrijven over de overtocht, maar achteraf gezien is er niet veel noemenswaardigs gebeurd. Behalve dat het steeds kouder werd! Wel even wennen na een paar maanden in de tropen, al die kleren. Daniel vond vooral sokken aan zijn voeten heel raar.

Eenmaal in Sitka gaan we door een wervelwind van emoties. We zijn enorm blij om eindelijk in Alaska te zijn, het gebied waar we zolang over gedroomd hebben. Daarnaast zijn we ook blij en zelfs opgelucht dat het afgelopen traject erop zit. De Stille Oceaan was prachtig en we hebben ontzettend mooie plekken gezien. Maar het hele stuk van Valdivia naar hier was toch best zwaar.

De zorg voor Daniel tijdens de lange oversteken, in combinatie met de zwangerschap van Marianne was, ondanks dat het altijd prima ging, pittig. Diezelfde zwangerschap stelde ook een deadline waardoor we hard door moesten varen. Overal waar we stopten, moesten we zo snel mogelijk alles regelen en voorbereidingen treffen voor de volgende etappe. Juist daardoor hadden we weinig tijd om bij te komen voor we weer de zee op moesten.

Hier in Alaska hebben we weer de tijd om te genieten. Anneke, de moeder van Marianne, heeft ons in Sitka al opgewacht en samen met Ad en Anneke gaan we een paar weken het gebied verkennen. Lekker in dagtochtjes door het schitterende landschap varen. Geen nachtwachten, geen oceaangolven en wel veel te zien. Een enorm vakantiegevoel spoelt over ons heen!

Sitka zelf is een heel leuk stadje waar zowel de Russische als de Indiaanse invloeden duidelijk zijn. Wat de sfeer hier echter zo bijzonder maakt zijn de mensen. Stoer is het eerste woord dat bij je opkomt. Maar vriendelijk is het gevoel na het eerste contact. Overal wordt je gegroet, komen mensen een praatje maken en vraagt men hoe het gaat. Hi, how are you? klinkt het overal, met het verschil dat hier de mensen ook echt willen weten hoe het met je gaat!

We voelen ons meteen thuis in dit stoere en mooie land. Binnen een paar dagen krijgen we al twee keer een vers gevangen zalm toegestopt en we vergapen ons aan een adelaar die gewoon op een lantaarnpaal zit. Zo snel mogelijk werken we ons noodzakelijke to-do lijstje af, zodat we kunnen gaan varen. Op naar de gletsjers, de walvissen en de beren!

P.S. Fotos volgen later, zodra we weer internet hebben.