Het roer om – deel 2

Foto’s Het roer om – deel 2

We sloten vorige keer af met een beetje een cliffhanger, dus nu zullen we alles uit de doeken doen. We gaan in Armenië wonen! We gokken erop dat niet iedereen dat verwacht had, dus ook een beetje uitleg.

Tijdens onze banenjacht komen we via onze steigerburen in contact met Nazim, een leraar op het Pearson College UWC, net buiten Victoria. We raken aan de praat en we worden heel enthousiast over de school. En Nazim wordt enthousiast over ons levensverhaal en voor we het weten is hij ons aan het aanmoedigen om te solliciteren.

Het enige knelpunt is dat het Pearson College een biologieleraar nodig heeft. En nee, wij zijn geen van beiden biologen. We zijn echter zo geïntrigeerd geraakt door de opzet van de school dat we de stoute schoenen aantrekken en inderdaad solliciteren. We verblijven, op uitnodiging van Nazim, een lang weekend op de campus en hebben een gesprek met de interim directeur. We gaan samen, want één van de facetten van de school is het campusleven, iets waar we graag allebei aan bij willen dragen.

Ook de interim directeur is enthousiast en denkt graag met ons mee. Hij denkt dat we inderdaad goed in de filosofie van de school passen. Maar hij denkt ook dat we nou niet de best gekwalificeerde biologen zijn… Met deze positieve ervaring in ons achterhoofd gaan we bij de andere UWC scholen kijken. Er zijn er vijftien over de hele wereld en in Wales en in Armenië blijken ze een wiskunde leraar nodig te hebben. En nu gaat Maarten lesgeven bij UWC Dilijan, in Armenië!

We vinden het spannend om naar Armenië te verhuizen. We wisten nagenoeg niets van het land en zijn ons langzaam aan het inlezen. We hebben zelfs, vlak voor we officieel solliciteerden, even moeten googelen waar het precies ligt. Hoe meer we echter leren, hoe enthousiaster we worden. Het schijnt er vreselijk mooi te zijn, met een ongelofelijk rijke cultuur en een optimistische sfeer nu ze voor het eerst sinds lange tijd weer zelfstandig zijn.

Hoe onze woonsituatie precies wordt, is nog een grote onbekende voor ons. We weten alleen dat we buiten de campus, op loopafstand gaan wonen. We zijn heel benieuwd, want we moeten bedenken wat we allemaal mee willen nemen. Met twee kleine kindjes zijn we wel iets van onze ‘we merken het wel’ filosofie kwijtgeraakt.

Wel zijn we er echt aan toe om weer in een huis te gaan wonen. Ons leven aan boord was heerlijk, maar inmiddels zien we erg uit naar iets meer ruimte, grote rechte kasten, stromend water (een douche en wasmachine, oh weelde!) en een stuk minder onderhoud en gedoe!

De boot laten we hier in Victoria achter. Goede vrienden, een stel met twee kindjes van nagenoeg dezelfde leeftijd als Daniel en Matias, gaan op de boot passen, samen met Nazim. We hopen dat ze veel plezier van de Pinta zullen hebben en we denken dat ze in uitstekende handen is.

Begin juni vliegen we naar Nederland en begin augustus vliegen we naar Armenië. We zijn dus lekker lang in Nederland en we hebben weer vreselijk veel zin in een zomer bijkletsen met iedereen. We zijn de dagen aan het aftellen want er is nog een hoop te doen! Voor we de boot overdragen, proberen we wat achterstallige klusjes te doen en we zijn druk bezig te bedenken wat we mee willen nemen en wat we aan boord laten. Het is een behoorlijk logistiek project. Wel lekker om het schip eens helemaal uit te mesten. Het geeft een opgeruimd gevoel.

Het is spannend en het wordt allemaal best een uitdaging. Verhuizen naar een vreemd land, de boot achterlaten en in een huis gaan wonen, lesgeven. Maar we hebben vreselijk veel zin in deze spannende nieuwe fase!

Advertentie