Spannend

Foto’s Spannend

De Pinta heeft nog steeds drie bemanningsleden, maar we zitten te wachten op de komst van nummer vier. De uitgerekende datum is net voorbij, dus het zal niet erg lang meer duren. En al konden we dat twee weken geleden nog niet zeggen, we zijn er weer klaar voor!

Alle voorbereidingen zijn al lang getroffen (bedje, kleertjes, ziekenhuistas, noem maar op), maar naast ‘klaar’ wat praktische dingen betreft, moet je ook gevoelsmatig ‘klaar’ zijn. En dat duurde dit keer wat langer. Met Daniel die lekker om ons heen stuitert, merken we dat we minder tijd hebben om samen te kletsen, te mijmeren, te denken en ons hoofd ergens naar te zetten. Maar, ondanks dat het dus wat meer tijd kostte, kunnen we ons inmiddels voorzichtig voorstellen dat er straks weer een klein hummeltje bij is. We zien er naar uit hem te ontmoeten.

Ad en Anneke, de ouders van Marianne, zijn er ook weer. Na hun bezoek aan Alaska voelt het of ze nauwelijks weggeweest zijn. Net als in Valdivia zitten ze in een appartementje op loopafstand en komen ze steeds op bezoek. Soms nemen ze een dampende ovenschaal met eten mee, soms een tas boodschappen en soms komen ze Daniel ophalen om samen op stap te gaan.

De eerste weken gebruikten wij die extra tijd voor allerlei klusjes die nog moesten (of die we in ieder geval nog wilden). Maar de laatste dagen zijn we aan het afbouwen en proberen we nog wat uit te rusten en bij te slapen. Zo kunnen we nog net wat reserves opbouwen voor de eerste weken met meneertje twee.

Ondertussen is Sinterklaas ook langs geweest, zelfs hier in Canada. Wat is dat leuk nu we zelf een kind hebben! Hij begrijpt er nog niet zo veel van, maar het cadeautjes krijgen ging hem erg goed af.

En nu wordt Victoria elke dag verder versierd voor Kerst. Al drie jaar hebben we kerst overgeslagen, dus we vinden het hartstikke leuk. Tijdens de eerste kerst na ons vertrek uit Nederland waren we net de Atlantische oceaan aan het oversteken, de tweede kerst waren we in Patagonië precies Golfo de Penas aan het trotseren en de derde keer waren we in Valdivia en daar gebeurde gewoon niet zoveel. We zagen er dus wel weer naar uit. Niet zozeer kerst zelf, maar juist die gezellige sfeer in de stad. Prachtig verlichte en versierde winkelstraten, stalletjes met warme chocolademelk en vrolijke mensen. En het moet gezegd worden, ze pakken behoorlijk uit hier.

Het is wel spannend om dit blog te plaatsen, want vorige keer waren we minder dan een uur na het online zetten in het ziekenhuis. En ondanks dat we er nu écht klaar voor zijn, haast hebben we niet. Nog één dagje uitslapen en dan mag je, jongen!